De diepzeeduik in het leven (door Marieke van Willigen)

“Mam, ik kom dit weekend in Utrecht stappen. Kan ik thuis crashen?”

Dochter appt! Ze komt! Ik app terug:

“Tuurlijk! Wanneer kom je? “

Ze appt dat ze vrijdag komt, ze weet nog niet precies hoe laat, ze ziet wel. Of ze komt eten? Ja graag, en als ze later is, bewaar maar iets. Ze wil zich niet vastleggen. Ze is een vrijbuiter, altijd geweest ook. Ik herinner me dat ze op haar derde haar driewieler pakte, een appel, een tandenborstel en een schone onderbroek in een mandje stopte en de deur uitging. “Ik ga.” Zei ze. “Ik red me wel.” Toen al was ze van plan de wijde wereld in te trekken.  Inmiddels is ze gegaan. Ze liep stage in Zuid Amerika, gaat nu een half jaar studeren in Madrid. Dochter hou je niet binnen de grenzen.  Op het moment is ze haar laatste tentamens voor dit jaar aan het afronden in Nederland voor ze naar Spanje gaat. En appt ze.

Stop de persen. Veeg je agenda schoon tussen half zes en negen. Zeg je afspraken af. Mijn meisje komt langs en ik wil haar zien, vasthouden, horen, met haar lachen.  

Om een uur of zeven komt ze. Ik hoor gemorrel aan de deur (Ze heeft de verkeerde sleutel mee, wedden) en daarna de voordeurbel.

Knuffel. Ze ruikt naar dochter. “Ik had de sleutel van papa’s huis mee, fuck,” zegt ze in mijn schouder. En dan vertelt ze over haar studie, over haar relatie, een verhaal over een vriendin, ondertussen neemt ze de telefoon op want er belt iemand, ik hoor haar raad geven.

Ze trekt een schoen uit en loopt naar de gang.

“Hee, die liggen hier!” hoor ik over een paar sneakers die van haar zijn en die ik in het zicht in de gang heb gezet.

Mijn dochter is een blond meisje van 22 dat net als heel veel andere meisjes studeert in een andere stad dan haar woonstad. En dat net als heel veel andere meisjes een diepzeeduik zonder zuurstofflessen neemt in het leven,  naar boven komt en vertelt hoe mooi het allemaal was, in Atlantis. Toch is mijn dochter anders dan alle andere meisjes van 22. Waarom? Omdat ze mijn dochter is. Omdat ik van haar hou.

Journalist en schrijver Marieke van Willigen schreef de novelle ‘September aan het Meer ‘ Zie ook  www.jurkenvanmaria.nl (foto via Pixabay)