Weten wie je bent

In dit artikel deelt @arinda haar persoonlijke reis naar spiritueel bewustzijn, waarbij ze door middel van zelfontwikkeling, boeken, en bijzondere ontmoetingen haar ware zelf heeft leren kennen. Het proces van groei, leren en het vinden van haar eigen pad is vol verrassingen en inzichten. Via automatisch schrift, geleide meditaties, en het begeleiden van anderen heeft ze haar spirituele gaven ontdekt en de band met haar innerlijke gids Arinda versterkt. Deze reis heeft haar geholpen de balans tussen haar spirituele ontwikkeling en het dagelijks leven te vinden. Dit verhaal is een inspiratiebron voor iedereen die op zoek is naar zichzelf en het verlangen heeft om een diepere verbinding met het universum aan te gaan.

We zijn allemaal op reis, het is een spirituele reis van bewustzijn, die ons van A naar B brengt. Het begint met de vraag wat onze wens is, waar we graag naar toegaan. Begin je de reis met het doel om anderen te helpen, dan dien je ten eerste en dit is belangrijk, aan zelfontwikkeling te doen. Want hoe kun je de medemens tot dienst zijn als je er zelf geen kaas van hebt gegeten? Je kunt op de bonnefooi reizen en het avontuur aangaan. Alles wat je pad kruist is een verrassing of een leerproces. Door boeken te lezen kun je de wijsheid van de auteur tot je nemen. Als je er voor openstaat om te ontvangen, komt het juiste boek jou toe. Je bent in de stad om boodschappen te doen. Je loopt nog even door de winkelstraat om een bos bloemen te kopen voor het weekend en terwijl je langs alle etalages loopt, valt je oog op een boek in de etalage van de plaatselijke boekhandel. Aangetrokken door de sfeer van wijsheid loop je naar de afdeling esoterie. Om daar te gaan zoeken naar het boek van je keuze, want je ziet zoveel en jij doet je best om de titel te lezen. Waarom staan de boeken met hun titel op de rug en waarom liggen de boeken niet op hun buik, zodat je je je niet in allerlei bochten moet wringen om de titel te kunnen lezen? Misschien breng ik de boekhandel op een idee, of hoort mijn idee tot het land der fabelen en is het gewoon niet uitvoerbaar. Maar als dan net de moed in je schoenen zakt en je het dreigt te gaan opgeven omdat je een stijve nek krijgt en zin hebt in een bak koffie met een slagroompunt, valt je oog op een boek wat niet netjes in het gelid staat, maar met kop en schouders uitsteekt bij de rest en op de grond dreigt te vallen. Dit is mij dus een keer overkomen. Opzoek naar een boek, zin in koffie met gebak en dan met een flinke klap valt er een boek achter mij vanuit het schap, op de grond. Nou, als dat niet een teken van het universum is dan weet ik het niet meer. En ja hoor, bij het oprapen van het boek, word ik al aangetrokken door de titel van de voor mij bekende auteur. Vol vreugde loop ik naar de kassa en op de toonbank valt mijn oog op een boekenlegger met mijn favoriete kleuren en designe en deze komt bij het boek in het papieren zakje. Thuis aangekomen begin ik direct te lezen en ik val van de ene in de andere verbazing, met een ‘Bingo-moment’ van herkenning, waarbij mijn mond openvalt en met een tik onder mijn kin, weer handmatig dichtklapt, want het tocht anders zo. Mijn ontwikkeling op het spirituele niveau is niet meer in balans met het leven waarin ik leef. Daardoor zuig ik alle info op als een spons en ik zie van de bomen het bos niet meer en verdwaal ik en zweef ik weg tussen mijn dromen. En dan grijpt het universum in met donder en bliksem! Met als resultaat dat ik in de wacht wordt gezet. Alles wat met spiritualiteit te maken had, werd in een doos gestopt en aan de kant geschoven of in de kast gezet.

Het internet opende voor mij de deuren die eerst gesloten waren en ik werd lid van praatgroepen online, waar je met elkaar aan het communiceren en discussiëren bent, maar dan op schrift. Destijds, was er nog geen Zoom, waarin je zoals nu, face-to-face kunt communiceren met elkaar, of een groep mensen. Het fenomeen forum, was niet weg te denken uit mijn leven en ik had virtuele vrienden en vriendinnen waarvan ik de energie van hen voelde en daarom ook de stoute schoenen aantrok, om hen in het eggie te ontmoeten. Dit kon alleen verwezenlijkt worden als we in de omgeving met ons schip lagen, om te wachten op een nieuwe vracht, of als we aan het laden of lossen waren, omdat dit toch een aantal dagen in beslag nam. Want dan kon ik mooi iets afspreken met de bewoonde wereld. Op een schip wonen en leven bestaat uit dag en nacht werken en kon je alleen een gesprek met de buren aangaan, die langszij komen te liggen. Wij bouwden een wederzijdse vriendenkring op waarvan ik de diepgang met hen miste en mij meer focuste op mijn virtuele vrienden en vriendinnen. En zo is mijn leven in een sneltrein vaart tot ontwikkeling gekomen met een time-out, zodat er achter de coulissen aan mij gewerkt kon worden en ik dit niet zo ervoer en de gedachte ontwikkelde dat alles tot stilstand was gekomen. Toch bleef het universum mij puzzelstukjes aanreiken waarvan ik de afbeelding nog niet in het grotere geheel kon plaatsen en daarom kwamen de juiste mensen op mijn pad die mij van een leerling, een meester maakten. Ik volgde een workshop automatisch schrift en ben er mee aan de slag gegaan.Ik begon mij te bekwamen in het schrijven van een dialoog. Dit paste ik toe als ik met levensvragen en uitdagingen zat. Problemen worden omgezet in uitdagingen en de vragen worden als vanzelf beantwoord.

En dan ontdek ik, wat een fijn gevoel je krijgt, bij het meedoen met een geleide meditatie. Ik zie dan alles voor me en ik besefte toen nog niet dat dit visualiseren is. Tijdens mijn eerste kennismaking met het gesproken woord, ergerde ik mij eraan, dat ik het niet goed kon verstaan, vanwege mijn slechthorendheid en dat de spreker wel heel erg zachtjes aan het praten was. Dus ik deed mijn best, maar de woorden verdwenen naar de achtergrond en tot mijn verbazing kwam het via mijn geest en gevoel wel binnen, waarvan ik later de bevestiging mocht ontvangen. Mijn tweede ervaring met een geleide meditatie was via een chat en daar had ik een ontmoeting met een oude Indiaan. Hij was naar zeggen mijn hoofdgids en ik nam dat ook aan. Het visualiseren en manifesteren werd voor mij gesneden koek en ik maakte mijn droom waar, om met kleine berichtjes en besloten boodschappen de mensen een handreiking te bieden tijdsens het lezen ervan. Ik kreeg de kans om samen met een vriendin het beheer van een forum te runnen. De leden mochten vragen stellen aan ons. Helaas kwamen er weinig vragen en besloten mijn vriendin en ik om dan maar kleine artikelen te schrijven en putten wij uit eigen ervaring om dit door te kunnen geven. Twee kapiteins op 1 schip dat gaat niet, dus het was na veel jaren van plezier toch het einde van het forum geworden. Onze wegen gingen scheiden en mijn ontwikkeling ging verder, door het blijven schrijven van korte berichtjes. Omdat men op social media het nu eenmaal prettiger vindt, om korte berichten te lezen, inplaats van hele boekwerken, die je uiteindelijk ook tot dezelfde kern laten komen tijdens het lezen. Mijn passie was geboren en ik zocht er plaatjes bij die ik nu nog altijd voorzie van een mooie quote. Omdat ik incognito wenste te schrijven kwam de schrijfgids Arinda in mijn leven. De naam Arinda is tot mij gekomen tijdens het automatische schrift. Ik werd iedere keer als ik aan het schrijven was, gedicteerd door iets of iemand. Ik schreef woorden en zinnen waarvan ik in eerste instantie dacht: ‘heb ik dit geschreven?’ En tijdens het schrijven van de dialoog met mezelf, hoorde ik de naam Arinda. Zij was dus mijn schrijfgids en ik besloot om de naam: ‘Lichtgids Arinda’ er aan te geven, want zij brengt aan het licht en geeft inzichten aan hen die hier voor openstaan. Ook ik leer ervan, wat ik via Arinda voor de medemens schrijf en daardoor is nu het besef ontstaan, dat Annelies en Arinda 1 geheel zijn. Ik ben nu zover gekomen dat ik niet meer schuil hoef te gaan achter de naam: Arinda. Langzaam maar zeker, in wijsheid van mezelf, heb ik mijn masker laten vallen.

Het is Annelies, die nu weet wie ze is, dankzij haar vrienden en vriendinnen, de oude Indiaan en Arinda.

Liefs Annelies.