Hoe geduld, compassie en rust bijdraagt aan persoonlijke ontwikkeling
In een wereld die constant in beweging is, waar snelheid en efficiëntie vaak de boventoon voeren, is het gemakkelijk om het belang van geduld en compassie uit het oog te verliezen. We streven naar onmiddellijke bevrediging, naar het snel bereiken van onze doelen, vaak zonder stil te staan bij de reis die we afleggen. Maar wat als de reis zelf, met al zijn ups en downs, eigenlijk het meest cruciale onderdeel is van onze persoonlijke en collectieve groei? Dit artikel van @lindelientje neemt je mee op een verkenningstocht naar het hart van geduld en compassie, waar we ontdekken hoe deze kwaliteiten niet alleen ons eigen leven kunnen verrijken, maar ook bijdragen aan een liefdevollere en meer verbonden samenleving.
De laatste tijd lijkt het wel of iedereen zijn geduld een beetje kwijt is met de ander en zijn mening over iets of iemand wel móet geven. We willen allen zo snel mogelijk het doel bereiken dat we voor ogen hebben, om toch maar in het reine te zijn, er vanaf te zijn, zodat we ons anders (lees beter) kunnen voelen, in de hemel, in het walhalla, nirvana, de 5D, of wat het ook moge zijn. Misschien wel om ‘de ander’ te kunnen zeggen: “Zie je wel, had ik het je niet gezegd?”
Maar zo werkt het niet.
Volgens mijn eigen bescheiden mening denk ik dat niet zozeer het doel, maar de weg an sich wel eens heel belangrijk zou kunnen zijn, zoniet het allerbelangrijkste. Het fundament zeg maar. Neem nu die 5D, waar iedereen het tegenwoordig over heeft en hoe ge-wel-dig het niet zou zijn als het al zover was. Sommigen zwaaien alvast met een pasklare routekaart om je de weg te tonen. Ja maar, dat is toch niet MIJN weg? Dat is JOUW weg!
En dat klopt. De 5D is m.i. niet het Beloofde Land ergens ver weg in de toekomst, maar een denkwijze, een zijnstoestand naar een meer hartgedragen samenleving, vanuit Liefde en compassie, hier en nu. Eéntje waar alles kan en mag zijn, dus niet enkel rozengeur en maneschijn waar liefde en compassie vaak mee verward wordt. Ook datgene wat nu allemaal naar boven komt mag er zijn, het is gewoon de andere kant van de medaille. Als dat er niet was geweest, hadden we ook niet geweten hoe het anders zou kunnen zijn. Zo ook met (voor)oordelen. Je gaat er (bij voorbaat) al vanuit dat iets niet goed is. Maar waarom? Als het inderdaad niet bij je past, laat het dan voor wat het is, maar laat datgene waar je een mening over hebt zijn ding doen en geef het verder geen energie. Het past waarschijnlijk wel bij iemand anders. Als jij wordt aangemaand om je anders te gedragen dan wie je ten diepste bent, dat zou je toch ook niet erg in dank afnemen, toch?
Wanneer ik met zulke uitdagingen geconfronteerd word, probeer ik de samenleving te bekijken vanop een afstandje als een lappen deken. Ieder vakje is apart, uniek, maar hangt toch samen om één geheel te vormen. Misschien moeten we onze radio eens afstemmen op elkaars talent i.p.v. valkuil. In wezen gaat het om de dynamiek van dezelfde eigenschap. De juiste persoon op de juiste plaats. En dat kan veranderen doorheen de evolutie. Alles is veranderlijk. Alleen is het aan de persoon in kwestie om actie te ondernemen. Dat kan niemand voor jou doen en jij ook niet voor een ander. Als je redder wil zijn, dan geef je jezelf leeg. Als slachtoffer geef je je kracht weg. Ik kan je ten stelligste aanraden te stoppen met het veroordelen van de buitenwereld, want die spiegelt je gewoon terug hoe je op dit moment over jezelf denkt. Anders zou het je niet triggeren.
Neem je verantwoordelijkheid, claim je eigen ruimte en kijk naar binnen. Wie ben jij en wat wil je? Waar word je blij van, doe er wat mee en wees bovenal dankbaar dat het allemaal kan, dat jij dat allemaal kan! Alleen zo wordt die buitenwereld de spiegel die je graag ziet, want alles start van binnenuit.
Alvast een fijn eindejaar!
Warme groet,
Karolien
Karolien is bekend in de community onder de naam @lindelientje, stuur haar gerust een bericht, reageer op dit artikel of link met haar.
Reacties